στύγιος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
German (Pape)
[Seite 958] (s. nom. pr.), übh. verabscheu't, abscheulich; λύπαι, Eur. Med. 195, ὀργαί, Hel. 1340, ἡμέρα στύγιος, Plut. de vit. aer. al. 2.
Greek Monolingual
-ία, -ον, και θηλ. και -ος, Α Στύξ, -υγός]
(ποιητ. τ.)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Στύγα, στον Κάτω Κόσμο
2. μισητός, απεχθής.
Greek Monolingual
-ία, -ον, και θηλ. και -ος, Α Στύξ, -υγός]
(ποιητ. τ.)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Στύγα, στον Κάτω Κόσμο
2. μισητός, απεχθής.
