μελάνδετος

English (LSJ)

ον,

   A bound or mounted with black, φάσγανα καλὰ μελάνδετα Il.15.713; μ. ξίφος with iron scabbard, E.Ph.1091; σάκος μ. iron-rimmed shield, A.Th.43; but μελάνδετον φόνῳ ξίφος E.Or.821 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 119] schwarz gebunden, schwarz umwunden od. eingefaßt, φάσγανον, Il. 15, 713, was man erkl. »in das eiserne Gefäß wohl eingefügt«, wie ξίφος, Eur. Or. 819 Phoen. 1098; σάκος, ein Schild mit einem eisernen Rande, Aesch. Spt. 43.

Greek (Liddell-Scott)

μελάνδετος: -ον, σιδηρόδετος, φάσγανα καλά, μελάνδετα, κατὰ τὴν ἀρίστην ἑρμηνείαν, νοεῖται ἐπὶ τοῦ σιδηροῦ κολεοῦ, Ἰλ. Ο. 713˙ οὕτω, μ. ξίφος Εὐρ. Φοίν. 1091˙ σάκος μ., ἀσπὶς ἔχουσα γῦρον σιδηροῦν, Αἰσχύλ. Θήβ. 43˙ ἀλλὰ μελάνδετον φόνῳ ξίφος Εὐρ. Ὀρ. 821.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
dont les attaches ou la monture sont noires.
Étymologie: μέλας, δέω.

English (Autenrieth)

(δέω): black-bound or mounted, i. e. with dark hilt or scabbard, Il. 15.713†.

Greek Monolingual

μελάνδετος, -ον (Α)
αυτός που έχει μαύρο δέσιμο ή μαύρη λαβή («μελάνδετον... ξίφος», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέλας, -ανος + δετός (< δέω «δένω»].

Greek Monotonic

μελάνδετος: -ον, αυτός που έχει μαύρο δέσιμο (σκελετό) ή λαβή, λέγεται για ξίφη σε μαύρα θηκάρια, σε Ομήρ. Ιλ., Ευρ.· σάκος μελάνδετον, ασπίδα με σιδερένιο σκελετό, σε Αισχύλ.

Russian (Dvoretsky)

μελάνδετος: (ᾰ)
1) с черной перевязью или в черных ножнах (φάσγανον Hom.; ξίφος Eur.);
2) с черной каймой, в черной оправе (σάκος Aesch.).