δύστλητος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον,
A hard to bear, Ἀνάγκη Emp. 116, A.Ag. 1571 (anap.); δύστλητα τολυπεύειν IG14.2123.
German (Pape)
[Seite 689] schwer zu dulden; Aesch. Ag. 1571; Eur. Phoen. 1447; Plut. Symp. 9, 14, 6.
Greek (Liddell-Scott)
δύστλητος: -ον, ὃν δυσκόλως ὑποφέρει τις, Ἐμπεδ. παρὰ τῷ Πλουτ. 2. 745C, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1571· δύστλητα τολυπεύειν Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 562.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à supporter.
Étymologie: δυσ-, τλάω.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): dór. δύστλᾱτ- B.Fr.20D.11
duro de sobrellevar, difícil de soportar Ἀνάγκη Emp.B 116, τάδε A.A.1571, στέρνων δ' ἄπο φύσημ' ἀνεὶς δύστλητον E.Ph.1438, κακά Lyc.1281, ἡ δ' ἐν θεοῖς ἀνάγκη δ. οὔκ ἐστι Plu.2.745d, πένθος RECAM 2.149 (I d.C.), AP 7.560 (Paul.Sil.), δύστλητα πανημέριος τολυπεύσει IUrb.Rom.1379.5.
Greek Monolingual
δύστλητος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα τον υπομένει κανείς.
Greek Monotonic
δύστλητος: -ον, ανυπόφορος, δυσβάσταχτος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
δύστλητος: невыносимый, ужасный (Emped. ap. Plut., Aesch.; Eur. - v. l. δύσθνητος).
