μεγαλοφρονέω

English (LSJ)

   A to be high-minded, μ. ἐφ' ἑαυτῷ to be confident in oneself, X.HG 6.2.39; πρὸς τὰς ἀνάγκας LXX 4 Ma.6.24; to be generous, D.C.43.21, al.:—Med., display high spirit, περὶ τῆς ἡγεμονίας J.AJ19.3.1.    II in bad sense, to be arrogant, Plu.Dio40, al.:—in Med., Pl.R.528c; ἐπί τινι D.C.43.14; τινι Philostr.VA8.5; πρός τινα . . ὡς . . ib.1.39.

German (Pape)

[Seite 108] groß gesinnt sein, hohen Sinn haben, gew. tadelnd, stolz, übermüthig sein; ἐφ' ἑαυτῷ, Xen. Hell. 6, 2, 39; Pol. 35, 3, 4; τινί, D. Hal. 8, 83; Luc. bis accus. 28 u. a. Sp. Auch med., οὐκ ἂν πείθοιντο οἱ περὶ ταῦτα ζητητικοὶ μεγαλοφρονούμενοι, Plat. Rep. VII, 528 b; Sp., wie D. Cass.

Greek (Liddell-Scott)

μεγᾰλοφρονέω: φρονῶ μεγάλα, μεγαλοφρονοῦντος (νῦν μέγα φρονοῦντος) ἐφ᾿ ἑαυτῷ, ἔχοντος μεγάλην πεποίθησιν εἰς ἑαυτόν, Ξεν. Ἑλλ. 6. 2, 39· τινὶ Διον. Ἁλ. 8. 83. ― Μέσ., ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὑπερηφανεύομαι, Πλάτ. Πολ. 528Β.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être fier, orgueilleux, s’enorgueillir;
Moy. μεγαλοφρονέομαι-οῦμαι être arrogant.
Étymologie: μεγαλόφρων.

Greek Monotonic

μεγᾰλοφρονέω: έχω ευγενές φρόνημα, μεγαλοφρονῶ ἐφ' ἑαυτῷ, έχω αυτοπεποίθηση, σε Ξεν. — Μέσ., με αρνητική σημασία, είμαι αλαζόνας, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

μεγᾰλοφρονέω: (тж. μ. ἐφ᾽ ἑαυτῷ Xen.) быть высокомерным, гордым Polyb., Plut.: μεγαλοφρονούμενος Plat. из высокомерия.