σύντοπος
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ὁ,
A fellow-resident, τινος Ps.-Callisth.2.33 (cod. Leid.).
Greek Monolingual
ὁ, Α
συντοπίτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + -τοπος (< τόπος), πρβλ. ἔν-τοπος].
