Οὐρανίδης
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
ου, Dor. -ᾱς, α, ὁ,
A son of Uranos, Hes. Th.486; Οὐ. Κρόνος Pi.P.3.4; Οὐρανίδαι the Titans, Hes. Th.502; the gods, Pi.P. 4.194, Cerc.4.39, Call.Jov.3, etc.
Greek (Liddell-Scott)
Οὐρᾰνίδης: -ου, ὁ, υἱὸς τοῦ Οὐρανοῦ, Ἡσ. Θεογ. 486· Οὐρ. Κρόνος Πινδ. Π. 3. 5· - Οὐρανίδαι, οἱ Τιτᾶνες, Ἡσ. Θ. 502, Πίνδ., κλ.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
fils d’Uranus.
Étymologie: Οὐρανός.
Greek Monotonic
Οὐρᾰνίδης: -ου, ὁ, γιος του Ουρανού, δηλ. ο Κρόνος, σε Ησίοδ., Πίνδ.· Οὐρανίδαι, οι Τιτάνες, σε Ησίοδ.
Russian (Dvoretsky)
Οὐρᾰνίδης: дор. Οὐρᾰνίδᾱς, ου (ῐ) ὁ
1) Уранид, сын Урана, т. е. Крон(ос) Hes., Pind.;
2) pl. Οὐρανίδαι (дор. gen. Οὐρανιδᾶν) Hes., Pind. = οἱ Τιτᾶνες.
Middle Liddell
Οὐρᾰνίδης, ου, ὁ,
son of Uranus, Hes., Pind.: —Οὐρανίδαι the Titans, Hes.
