λιγέως
From LSJ
διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)
French (Bailly abrégé)
adv.
1 d’une voix aiguë : λιγέως κλαίειν IL, OD se lamenter avec des cris perçants ; avec un sifflement aigu;
2 d’une voix claire, harmonieuse.
Étymologie: λιγύς.
English (Autenrieth)
see λιγύς.
Greek Monolingual
Greek Monotonic
λῐγέως: επίρρ. του λιγύς.
Russian (Dvoretsky)
λῐγέως:
1) громко, навзрыд (κλαίειν Hom.);
2) зычным голосом, громогласно (ἀγορεύειν Hom.).
Middle Liddell
[adverb of λιγύς.]
