ἀπαράθετος
Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us
English (LSJ)
ον, not padded out with quotations, D.L.7.181: hence in Gramm., ἀπαράθετα words or phrases without quoted authority, prob. for ἀπαρένθ-, Et.Gud. s.v. ἀεί.
Spanish (DGE)
-ον
1 que no necesita recurrir a citas ajenas τὰ Ἐπικούρου ... γεγραμμένα D.L.7.181
•ἀπαράθετα palabras no atestiguadas por citas de autores, Et.Gud.25 (ap. crít.).
2 incomparable de Dios y sus atributos, Gr.Nyss.Hom.in Cant.16.18, Basil.M.29.569A
•en gener., Eus.M.24.556C.
German (Pape)
[Seite 279] nicht daneben gesetzt, ohne beigesetzte Zeugnisse, D. L. 7, 181; bei den Gramm. Wörter, zu denen sich keine Stelle eines Schriftstellers beibringen läßt, s. Bast Greg. Cor. p. 348.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπαράθετος: -ον, ὁ μὴ κυρούμενος ὑπὸ παραλλήλων χωρίων ἢ ὁ μὴ συνιστάμενος ἐξ ἀποσπασμάτων, Διογ. Λ. 7, 181: ἐντεῦθεν παρὰ Γραμμ., ἀπαράθετα, λέξεις ἢ φράσεις ἄνευ παραθέσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ συγγραφέως ἐξ οὗ εἶναι εἰλημμέναι, Γρηγόρ. Κορίνθου (Bast) σ. 348. 2) ὁ μὴ ἐπιδεχόμενος σύγκρισιν, ἀσύγκριτος, τὸ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ ἀπαράθετον Ἰγνατ. Ἐπιστ. π. Τραλλ. 5, σ. 62 ἔκδ. Cotel.
Greek Monolingual
ἀπαράθετος, -ον (AM)
αυτός που δεν πρέπει να τοποθετηθεί δίπλα σε κάποιον άλλο, που δεν επιδέχεται σύγκριση, ο ασύγκριτος
αρχ.
αυτός που δεν επικυρώνεται με παράθεση παράλληλων χωρίων ή αποσπασμάτων.
Russian (Dvoretsky)
ἀπαράθετος: не составленный из чужих отрывков, не скомпилированный Diog. L.
