Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

morsus

From LSJ
Revision as of 19:30, 15 May 2021 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<b>[[" to "[[")

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24

Latin > English (Lewis & Short)

morsus: a, um, Part., from mordeo.
morsus: ūs, m. mordeo,
I a biting, a bite.
I Lit.: contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum. Cic. Sen. 15, 51: serpentis, id. Fat. 16, 36: morsu apprehendere, to bite, Plin. 11, 24, 28, § 84: morsibus insequi, Ov. M. 13, 568: morsu appetere, Tac. H. 4, 42: nec tu mensarum morsus horresce futuros, the eating, Verg. A. 3, 394: mucida frusta farinae ... non admittentia morsum, Juv. 5, 69: vertere morsus Exiguam in Cererem penuria adegit edendi, their bites, their teeth, id. ib. 7, 112; so, zonam morsu tenere, by the teeth, Juv. 14, 297.—
   B Transf.
   1    A catching hold; and, concr., that which takes hold, a catch (of a buckle, etc.; poet.): quā fibulā morsus Loricae crebro laxata resolverat ictu, Sil. 7, 624: roboris, i. e. the cleft of the tree which held fast the javelin, Verg. A. 12, 782: patulis agitatos morsibus ignes spirent, Grat. Falisc. 270.—
   2    Sharpness of flavor, sharp taste, pungency: nec cibus ipse juvat morsu fraudatus aceti, Mart. 7, 25, 5: marinus, acrid quality, Plin. 36, 26, 65, § 191: et scabros nigrae morsu rubiginis enses, i. e. a corroding, consuming, Luc. 1, 243.—
II Trop., a bite, sting, pain, vexation, etc.: (carmina) odio obscuro morsuque venenare, a malicious attack, Hor. Ep. 1, 14, 38: perpetui curarum morsus, gnawings, pains, Ov. P. 1, 1, 73: doloris, a bite, sting, Cic. Tusc. 4, 7, 15: libertatis intermissae, id. Off. 2, 7, 24: dubiā morsus famae depellere pugnā, Sil. 2, 271.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) morsus, a, um, part. p. de mordeo.
(2) morsŭs,¹⁰ ūs, m.,
1 morsure : Cic. CM 51 ; Tac. H. 4, 42 || [poét., en parl. d’une agrafe, d’une ancre, etc., de qqch. qui saisit et retient] Sil. 7, 624 ; Virg. En. 12, 782
2 goût âpre ou piquant : Mart. 7, 25, 5 ; Plin. 36, 191
3 [fig.] rubiginis Luc. 1, 243, la rouille qui ronge || doloris Cic. Tusc. 2, 53 ; 4, 15, la morsure de la douleur || morsure, attaque : Cic. Off. 2, 24 ; [de l’envie] Hor. Ep. 1, 14, 38.

Latin > German (Georges)

morsus, ūs, m. (mordeo), das Beißen, der Biß, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: ad ipsum morsum (Bißwunde) stercus suillum adponito, Cato: m. serpentis, avium, Cic.: m. muscularum, Boëth.: morsus rabidi, Cael. Aur., morsus rabidi canis, Plin.: morsu violare, Sen.: morsu necare, Ov.: morsu petere, appetere alqd, nach etw. beißen, Sil. u. Tac. ähnl. catenas morsibus od. morsibus et ore tentare, Flor.; u. morsu insequi saxum, Ov.: morsu dividere escas (v. den spitzen Zähnen), Cic.: morsu (mit den Zähnen) apprehendere alqd, Plin.: morsu tollere alqd, Plin.: morsu premere alqd, sich fest einbeißen in usw., Lucr. – 2) insbes., das Beißen der Speise, das Essen, vertere morsus exiguam in Cererem, Verg.: nec tu mensarum morsus horresce futuros, Verg. – B) übtr.: 1) das Eingreifen, Fassen einer Schnalle, eines Ankers, Sil. u. Verg.: u. meton. v. dem, was eingreift, faßt, m. uncus, der gebogene Zahn (v. Anker), Verg.: m. roboris, die Baumspalte, die den Wurfspieß einklemmt, die Klemme, Verg. – 2) das Beißen, Brennen als scharfe Empfindung, aceti, Mart.: marinus, Plin. – u. das Brennen der Nessel usw., Plin.: u. morsus ventris, das Bauchgrimmen, Fronto. – 3) das Beißen, Beizen, Anfressen des Rostes, Lucan. 1, 243. – II) bildl.: 1) das Sticheln mit Worten, der hämische Angriff, Hor. ep. 1, 14, 38: dubiā morsus famae (verleumderischen Gerüchts) depellere pugnā, Sil. 7, 271. – 2) der Stich = die bittere Empfindung, der Schmerz, die Kränkung, der Verdruß, m. exsilii, Ov.: confusi ex recenti morsu animi, Liv.: m. libertatis intermissae, Cic.: perpetui curarum m., Ov.: quasi m. doloris, Cic. – / Dat. Sing. morsu, Ven. Fort. vit. s. Mart. 1, 457: heterokl. Abl. morso, Nov. com. 22.

Latin > English

morsus morsus N M :: bite, sting; anguish, pain; jaws; teeth