αὐτώρης
From LSJ
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
ες, (ὄρνυμαι) acting spontaneously, of an oracle giving a response unquestioned, Call.Fr.264.
Spanish (DGE)
-ες
que actúa espontáneamente del trípode y la Pitia en el oráculo de Delfos que responde sin ser preguntado, Call.Fr.671.
Greek (Liddell-Scott)
αὐτώρης: -ες, (ὥρα), αὐτὸς φροντίζων, αὐτοκέλευστος, ἀφ’ ἑαυτοῦ ποιῶν τι ἢ λέγων, αὐτώρης ὅτε τοῖσιν ἐπέφραδε Καλλ. Ἀποσπ. (264) παρὰ τῷ Σχολ. ἐν Πινδ. Π. 4. 107.
Greek Monolingual
αὐτώρης, -ες (Α)
αυτός που ενεργεί από δική του παρόρμηση, αυθαίρετα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτ(ο)- + -ώρης < όρνυμαι «ορμώ» (πρβλ. νεώρης)].
