ἐννεακαιδεκαετηρίς
Θεὸν ἐπιορκῶν μὴ δόκει λεληθέναι → Deum latere ne putes, quod peieras → Nie, glaub's nur, bleibt vor Gott ein Meineid unbemerkt
English (LSJ)
ίδος, ἡ, cycle of nineteen years, D S. 12.36, Placit.2.32.2, Ptol.Tetr.205.
Spanish (DGE)
-ίδος, ἡ
astr. período o ciclo decemnovenal o lunar cuando las fases de la luna vuelven a producirse en las mismas fechas τοῦτο δὲ καὶ διὰ τῆς ἐννεακαιδεκαετηρίδος φανερὸν γίνεται Gem.8.48, cf. Ach.Tat.Phaen.3.3, Sch.Arat.752, 756, tb. llamado μέγας ἐνιαυτός Placit.2.32.2, D.S.12.36
•o, por su descubridor, año de Metón, D.S.ib., cf. Ach.Tat.Intr.Arat.19.13, Phot.ε 955, Sud.s.u. ἐνιαυτὸς Μέτωνος
•c. implicaciones en astrol., Ptol.Tetr.4.10.9, Vett.Val.31.30, 32.5.
German (Pape)
[Seite 846] ίδος, ἡ, Zeit von neunzehn Jahren, Plut. plac. phil. 2, 32 D. Sic. 12, 36.
French (Bailly abrégé)
ίδος (ἡ) :
]cycle de dix-neuf ans.
Étymologie: ἐννεακαίδεκα, ἔτος.
Russian (Dvoretsky)
ἐννεακαιδεκαετηρίς: ίδος ἡ период в девятнадцать лет Diod., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
ἐννεακαιδεκαετηρίς: -ίδος, ἡ, κύκλος ἐκ δεκαεννέα ἐτῶν εἰσαχθεὶς ἐν Ἀθήναις (πιθανῶς ὑπὸ Μέτωνος) π. Χ. 432, πρὸς συμβιβασμὸν τῶν σεληνιακῶν μηνῶν μετὰ τοῦ ἡλιακοῦ ἔτους, Διόδ. 12. 36, Πλούτ. 2. 892C· ἴδε Κλίντωνος F. H. 2. σ. 337 καὶ πρβλ. ὀκταετηρίς.
Greek Monolingual
ἐννεακαιδεκαετηρίς, η (Α)
χρονική περίοδος δεκαεννέα ετών, χρονολογικός κύκλος δεκαεννέα ετών, από τα οποία τα δώδεκα ήταν κοινά και τα επτά εμβόλιμα
αλλιώς ο ενιαυτός του Μέτωνος ή μέγας ενιαυτός.
