δαιμονίως
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
French (Bailly abrégé)
adv.
1 par la puissance divine ; δαιμονιώτατα θνῄσκει XÉN il meurt visiblement de la main des dieux;
2 d'une façon extraordinaire, merveilleusement, étrangement.
Spanish
enormemente, extrañamente, extraordinariamente, frenéticamente, providencialmente, de manera sobrenatural, por obra de un dios, de manera extraña, frenéticamente
Russian (Dvoretsky)
δαιμονίως:
1 божеским определением, по воле божества (οὐκ ἀνθρωπίνως, ἀλλὰ δ. Aeschin.);
2 необыкновенно, поразительно, чрезвычайно (ἐπιθυμεῖν ποιεῖν τι Arph.; δ. φιλότιμος Plut.): δαιμονιώτατα ἀποθνήσκειν Xen. умереть крайне загадочной смертью.
Greek Monolingual
επίρρ.
βλ. δαιμόνιος..
