αἱρετιστής
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
English (LSJ)
οῦ, ὁ, A one who chooses, τινός Plb.22.6.11. 2 partisan, τῶν τρόπων τινός Philem.131, cf. Plb.1.79.9, etc.; founder of a philosophical school, D.L.9.6; τῶν λόγων Vit.Philonid.p.12 C. 3 sectarian, J.BJ2.8.2, Iamb.Protr.21. κά. 4 Astrol., belonging to the 'condition', Jul.Laod.in Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
1 partidario c. gen. τῶν αὑτοῦ τρόπων Philem.119
•en política, Plb.1.79.9, 2.55.8, αἱ. πρὸς τὸν δῆμον γενόμενος Hesperia 4.1935.172 n.37 l.2 (Atenas II a.C.)
•en fil., I.BI 2.119, Vit.Philonid.p.86
•fundador de escuela filosófica D.L.9.6
•en relig. sectario Iambl.Protr.21, Hippol.Haer.9.18.2.
2 astrol. [[que pertenece a una αἵρεσις o secta de astros]] Iul.Laod.Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Greek (Liddell-Scott)
αἱρετιστής: -οῦ, ὀπαδός, μιμητής, τῶν τρόπων τινός, Φιλήμ. Ἄδηλ. 43· ὡσαύτως παρὰ Πολυβ. 1. 79. 9, κτλ.: ὁ ἀνήκων εἴς τινα αἵρεσιν, ἰδίως ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ, Διογ. Λ. 9. 6.
Russian (Dvoretsky)
αἱρετιστής: οῦ ὁ
1 сторонник, приверженец Diod., Diog. L.: οἱ τῆς προαιρέσεως γεγονότες αἱρετισταί Polyb. примкнувшие к данной программе;
2 филос. основатель школы, основоположник (учения) Diog. L.
