φιλόδηρις

Greek (Liddell-Scott)

φῐλόδηρις: -ιος, ὁ, ἡ, ὁ ἀγαπῶν τὰς μάχας καὶ τὰς ἔριδας, Γρηγ. Ναζ. τ. 2, σ. 170, 78.

Greek Monolingual

-ήριος, ὁ, ἡ, Α
αυτός που του αρέσουν οι έριδες, φιλόνικος, καβγατζής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + δῆρις «μάχη, ανταγωνισμός» (πρβλ. πολύδηρις)].