νικαῖος
Ἆρ' ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος → Res sunt cognatae vita et anxietudines → Es sind ja Leid und Leben irgendwie verwandt
{{LSJ1 |Full diacritics=νῑκαῖος |Medium diacritics=νικαῖος |Low diacritics=νικαίος |Capitals=ΝΙΚΑΙΟΣ |Transliteration A=nikaîos |Transliteration B=nikaios |Transliteration C=nikaios |Beta Code=nikai=os |Definition=νικαία, νικαῖον, (νίκη) of victory or belonging to victory, θεός J.AJ3.2.5; Ζεὺς Nικαῖος, = Jupiter Victor, D.C. 47.40; ἐλπίς Nonn. D. 18.169; Πάλλας νικαία, as the giver of victory, ib. 37.623: νικαίην, Ion. for [[νίκηνκυψέλαι φρονημάτων boxes full of thoughtsx, Phot., Suid. }}
German (Pape)
[Seite 255] den Sieg betreffend, Sp.; Ζεύς, der Siegverleiher, wie Παλλάς, Nonn.
Greek (Liddell-Scott)
νῑκαῖος: -α, -ον, (νίκη) ὁ ἀνήκων εἰς νίκην, ἐλπὶς Νόνν. Δ. 18. 169· Παλλὰς ν., ἡ παρέχουσα τὴν νίκην, αὐτόθι 37. 623· - νικαίην, ἑρμηνεύεται ὡς Ἰων. ἀντὶ νίκην, Φώτ., Ἡσύχ.· ἴδε Λοβεκ. Παραλ. σ. 313.
Greek Monolingual
νικαῖος, -αία, -ον (Α)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη νίκη, ο σχετικός με τη νίκη
2. αυτός που δίνει τη νίκη, που φέρνει τη νίκη («Παλλὰς νικαία» Νόνν.)
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ νικαῖον
μνημείο που έχει ανεγερθεί σε ανάμνηση νίκης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νίκη + κατάλ. -αῖος (πρβλ. πηγαίος)].
