βαρυηχής

English (LSJ)

ές,

   A deep-voiced, ταῖς φωναῖς D.S.5.31, cf. Opp.H.4.317; deep-roaring, θάλασσα Orph.Fr.168.28; θόρυβος LXX 3 Ma.5.48.

German (Pape)

[Seite 434] ές, schwer, d. i. laut rauschend, tosend, αὐδή Opp. H. 4, 317; Qu. Sm. 4, 60 u. A.; in Prosa, D. Sic. 5, 31.

Greek (Liddell-Scott)

βᾰρυηχής: -ές, ὁ βαρέως ἤ βαθέως ἠχῶν, Διόδ. 5. 31, Ὀππ. Ἁλ. 4. 317, κτλ.· - ὡσαύτως, - ήχητος, ον, Ἰω. Δαμασκ. · καὶ ἐν Α. Β. 225 βαρύ-ηχος, ον· ἐν τῷ ὑπερθ. -ηχότατος Ἀγαθ. 294. 8.