προσπέμπω
Ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν, ὅταν δὲ ὁ θάνατος παρῇ, τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. → Death is nothing to us, since when we are, death has not come, and when death has come, we are not.
English (LSJ)
A send to, esp. of messengers or envoys, φίλους Ar.Eq. 473; κήρυκα Th.7.3; π. τινά τινι send or conduct one person to another, αὐτὸν δεῦρο προσπέμψας ἐμοί S.OC1349, cf. 1101, Th.1.53, X.Cyr.8.5.18: simply, c. dat., send to one (sc. ἄγγελον), Th.7.35, D. 19.167, etc.; π. τινὶ ἵνα . . Arr.Epict.1.2.19; also π. λόγους ἔς τινας Th.8.47: abs., Hdt.9.108; ἐς Ὄλυνθον Th.2.79.
German (Pape)
[Seite 777] zuschicken; τὸν ἡμᾶς δεῦρο προσπέμψαντά σοι, Soph. O. C. 1103. 1351, bes. von Gesandten, Her. 9, 108, κήρυκα, Thuc. 7, 3; αὐτῷ τὴν θυγατέρα, Xen. Cyr. 8, 5, 18; Dem. u. Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
προσπέμπω: πέμπω πρός τινα, μάλιστα ἐπὶ ἀγγελιαφόρων ἢ πρέσβεων, φίλους Ἀριστοφ. Ἱππ. 473˙ κήρυκα Θουκ. 7. 3˙ πρ. τινά τινι, στέλλω ἢ ὁδηγῶ, προπέμπω τινὰ πρός τινα, αὐτὸν δεῦρο προσπέμψας ἐμοὶ Σοφ. Ο. Κ. 1349, πρβλ. 1101, Θουκ. 1. 53, Ξεν. Κύρ. 8. 5 18˙ ἁπλῶς, πρ. τινί, στέλλω πρός τινα (δηλ. ἄγγελον), Θουκ. 7. 35, Δημ. 393. 18, κτλ.˙ ὡσαύτως, πρ. λόγους ἔς τινας Θουκ. 8. 47˙ καὶ ἀπολ., Ἡρόδ. 9. 108 (ἔνθα ἴδε Valck.), Θουκ. 2. 79.
