ἀναβολή

English (LSJ)

poet. ἀμβολή, ἡ : (ἀναβάλλω):    I of things:    1 that which is thrown up, mound of earth, bank, X.An.5.2.5, D.S.17.95; ἀ. χωμάτων casting up of dykes, Arch.Pap.6.132 (Denderah); διωρύγων PAmh.2.91.11 (pl.).    2 that which is thrown back over the shoulder, mantle, Pl.Prt.342c<*> PPetr.3p.48 (iii B. C.), LXX Ne.5.13, al.; of the toga, Nic.Dam. p.119D.: also, fashion of wearing a cloak, Luc.Somn.6.    II of actions,    1 striking up, prelude on the lyre preliminary to singing, ὁπόταν προοιμίων ἀμβολὰς τεύχῃς ἐλελιζομένη, addressed to the lyre, Pi.P.1.4; esp. of dithyramb, Eup.5D.: hence, rambling dithyrambic ode, Ar.Av.1385, cf. Pax830, Arist.Rh.1409b25; cf. ἀναβάλλω B. I.    2 putting off, delaying, οὐκέτι ἐς ἀναβολὰς ἐποιεῦντο τὴν ἀποχώρησιν Hdt.8.21; ὅ τι μέλλετε . . μὴ ἐς ἀ. πράσσετε Th.7.15; οὐκ ἐς ἀμβολάς without delay, E.Heracl.270; ἐς μηδεμίαν ἀ. PAmh. 2.34i.5; ἐν ταῖς ἀ. τῶν κακῶν ἔνεστ' ἄκη E.HF93; ἐπὶ ἀναβολῇ πρᾶσιν, ὠνὴν ποιεῖσθαι sell, buy on credit, Pl.Lg.915e; ἀναβολήν τινος ποιεῖσθαι Th.2.42; ποιεῖν Pl.Smp.201d; εἰς τὸ γῆρας ἀναβολὰς ποιεῖν Men. 235.8; δακρύοις . . ἐμποιεῖν ἀ. τῷ πάθει Id.599; ἀναβολὰν λαβόντες ἔτη τρία IG9(2).205.22 (Thess.).    b deferred payment, εὐχρηστήσας σῖτον ἐπ' ἀναβολῇ Ἀρχ.Ἐφ. 1912.60 (Gonni).    3 ἀ. δίκης ἐπὶ τὸν βασιλέα reference, appeal, Str.13.1.55.    4 lifting, hence, removal, of tumours, Antyll. ap. Orib.45.2.6.    III intr., going up, ascent, way up, ἀ. τῶν Ἄλπεων Plb.3.39.9, etc.; τὴν ἀ. ποιεῖσθαι 50.3.    2 bubbling up, πομφολύγων Arist.Pr.936b1, Thphr.Ign.16; of the Nile, sources, ἀμβολαί CIG4924 (Philae).

German (Pape)

[Seite 181] ἡ, 1) der Erdaufwurf, Xen. An. 5, 2, 5; neben τάφρος ἀναβεβλημένη Diod. Sic. 17, 95. – 2) der Hinausgang, αἱ εἰς τὸ ὄρος ἀναβολαί Pol. 5, 54, 7; πρὸς τὰσἌλπεις 3, 50 u. öfter; τὴν ἀναβολὴν ποιεῖσθαι, hinaufsteigen, 3, 50, 3. – 3) Am häufigsten: Aufschub, ἀναβολὴν ποιεῖν τινος, den Aufschub von etwas bewirken, Plat. Conv. 201 b; ἐς ἀναβολὰς ποιεῖσθαί τι, etwas aufschieben, Her. 8, 21, womit εὐθὺς καὶ μὴ εἰς ἀναβολὰς πράττετε Thuc. 7, 15 u. Eur. Heracl 271 οὐκ ἐς ἀμβολὰς ἀλλ' ἤδη, wie Plut. Dem. 50 zu vgl.; ebenso ἀναβολήν τινος ποιεῖσθαι Thuc. 2, 42; ἀναβολὰς ποιεῖσθαι εἰς γῆρας Men. Stob. Flor. 63, 13; μηδ' ἐπὶ ἀναβολῇ πρᾶσιν ποιεῖσθαι, den Verlauf nicht aufschieben, Plat. Legg. XI, 915 b; vgl. Dem. 48, 20, neben προφασίζομαι. – 4) Umwurf, Kleid, Plat. Prot. 342 c. – 5) Anfang des Gesanges, bes. Präludium der Dithyrambendichter, Ar. Pax 830 Av. 1385; Arist. rhet. 3, 9. Bei Philostr. übh. ἐν ἀναβολῇ, zu Anfang. S. ἀμβολαί – 6) in der Gerichtssprache, Appellation.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
I. (ἀνά de bas en haut);
1 levée de terre, hauteur;
2 manteau qu’on jette sur ses épaules ; port de ce manteau;
3 prélude sur la lyre;
II. (ἀνά en arrière) délai : ἀναβολὴν ποιεῖσθαι différer qch ; ἐς ἀναβολὰς ποιεῖσθαι, πράττειν remettre pour faire qch, pour agir ; abs. οὐκ εἰς ἀναβολάς sans délai.
Étymologie: ἀναβάλλω.