ἐθελόκακος

English (LSJ)

ον,

   A = κακὰ θέλων, Hsch.    II guilty of wilful cowardice, of soldiers, τὸ τῶν στρατιωτῶν ἐ. D.H.9.7. Adv. -κως App.Ital.7Fr.

German (Pape)

[Seite 718] vorsätzlich schlecht, pflichtvergessen, bes. im Kriege, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἐθελόκακος: -ον, ὁ ἐκ προαιρέσεως κακός, δειλός, ἐπὶ στρατιωτῶν: - Ἐπίρρ. ἐθελοκάκως Ἀππ. παρὰ Σουΐδ. ἐν λέξει.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
volontairement méchant.
Étymologie: ἐθέλω, κακός.