ἄσωτος

English (LSJ)

ον, (σῴζω)

   A having no hope of safety, in desperate case, Arist. Pr.962b5. Adv. -τως, ἔχειν to be past recovery, Plu.2.918d.    II in moral sense, abandoned, τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς S.Aj.189 (lyr.); spendthrift, Pl.Lg.743b, Arist.EN1107b12, 1120a1, al.: Sup., D.C.67.6; profligate, Vett.Val.18.2. Adv. -τως Theopomp.Hist. 217a, D.40.58, Ev.Luc.15.13: Comp. -ότερον D.C.62.27.    III Act., ἄσωτος γένει bringing destruction on the race, A.Ag.1597.

German (Pape)

[Seite 382] 1) nicht heilsam, βορὰ γένει ἄσωτος Aesch. Ag. 1579. – 2) heillos, der nicht zu retten ist, ἀσώτως ἔχειν, von Kranken, Ggstz σωτηρίως, Plut. qu. nat. 26; gew. von sittlicher Verdorbenheit, Σισυφιδᾶν γένος Soph. Ai. 189; καὶ πονηρός Dem. 45, 76. Bes. der für sinnliche Lüfte alles verschwendet, Arist. Eth. Nic. 4, 1 τοὺς ἀκρατεῖς καὶ εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Vgl. ἀσωτία. – Adv., ἀσώτως καὶ πολυτελῶς ζῆν Dem. 40, 58.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
I. 1 qui ne peut être sauvé;
2 perdu ; misérable, détestable;
II. non salutaire, funeste à, τινι.
Étymologie: ἀ, *σόω, cf. σῴζω.