ἐξαλέομαι
ἀλεξίκακε τρισέληνε, μηδέποθ' ἡττηθείς, σήμερον ἐξετάθης → averter of woes, offspring of three nights, thou, who never didst suffer defeat, art to-day laid low
English (LSJ)
A beware of, avoid, escape, ἔκ τ' ἀλέοντο Il.18.586; mostly in Ep. aor. 1 inf., Διὸς νόον ἐξαλέασθαι Hes.Op.105, cf. 758,802, Orac. ap.Ar.Eq.1080: abs., τάων οὔτινά φημι διαμπερὲς ἐ. A.R.2.319, cf. 3.466: pres. ἐξαλέονται Q.S.2.385.—Ep. word, cf. sq.
German (Pape)
[Seite 866] (s. ἀλέομαι), vermeiden, ausweichen, entkommen; Hom. ἔκ τ' ἀλέοντο Il. 18, 586; Διὸς νόον ἐξαλέασθαι Hes. O. 105. 800; Ar. Equ. 1080, Orakel; Ap. Rh. 2, 611; ἐξαλέονται Qu. Sm. 2, 385. – Auch τινός, Ap. Rh. 2, 319. – Der aor. μῆνιν βαρεῖαν ἐξαλεύσωμαι θεᾶς Soph. Ai. 641.
Greek (Liddell-Scott)
ἐξᾰλέομαι: φυλάττομαι ἀπό τινος, ἐκκλίνω, ἔκ τ’ ἀλέοντο, «καὶ ἐξέκλινον» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Σ. 586· τὸ πλεῖστον ἐν Ἐπικῷ ἀπαρ., ἀόρ. α΄, Διὸς νόον ἐξαλέασθαι Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 105, 756, 800, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1080· ὡσαύτως μετὰ γεν., Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 319· ἐνεστ. ἐξαλέονται Κόϊντ. Σμ. 2. 385. ― Ἐπικ. λέξις, πρβλ. τὸ ἑπομ.
French (Bailly abrégé)
-οῦμαι;
se garder de, chercher à éviter, acc. ou gén..
Étymologie: ἐξ, ἀλέομαι.
