ὑπακοή

English (LSJ)

ἡ, (ὑπακούω)

   A obedience, Ep.Rom.5.19, PMasp.159.24 (vi A.D.); answer to prayer, LXX 2 Ki.22.36.

German (Pape)

[Seite 1181] ἡ, Gehorsam, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπᾰκοή: ἡ, (ὑπακούω) Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ε΄, 19, Ἐκκλ. 2) ἐπῳδὸς ἢ χορός, Μεθόδ. 208C, Ἀθαν. ΙΙΙ, 37Β, Χρυσ. V, 131Β. 3) Ἐν τῇ Λειτουργικῇ ὑπακοὴ κανόνος εἶναι τροπάριον ἀναγινωσκόμενον ἢ ᾀδόμενον ἐν τῷ τέλει τῆς τρίτης ᾠδῆς τοῦ κανόνος, [ὡς φαίνεται ἀρχικῶς ἡ ὑπακοὴ ἐλέγετο ἢ ἐψάλλετο ἐν τῷ ναῷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ οὐχὶ ὑπὸ ἀναγνώστου ἢ τοῦ ψάλτου].

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
obéissance, soumission.
Étymologie: ὑπακούω.

English (Strong)

from ὑπακούω; attentive hearkening, i.e. (by implication) compliance or submission: obedience, (make) obedient, obey(-ing).