πανάριστος
εἰ δὲ τύχῃ τις ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε → if someone is successful in his deeds, he casts a cause for sweet thoughts into the streams of the Muses
English (LSJ)
[ᾰρ], ον (fem.
A -αρίστη IG12(7).296 (Amorgos)), best of all, Hes. Op. 293, Phld.Rh. 2.198 S., AP11.394, Luc.Fug. 30.
German (Pape)
[Seite 457] ganz, vollkommen der Beste; Hes. O. 291; sp. D., wie Lucill. 72 (XI, 394); Maneth. 4, 570.
Greek (Liddell-Scott)
πᾰνάριστος: -ον, ὁ πάντων ἄριστος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 291, Ἀνθ. Π. 11. 394, Λυκόφρ. , κλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
tout à fait supérieur, supérieur en tout ; supérieur à tous.
Étymologie: πᾶν, ἄριστος.
Greek Monolingual
πανάριστος, -ον, θηλ. και παναρίστη (ΑΜ)
ο πιο καλός από όλους, ο άριστος, ο εκλεκτότατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + ἄριστος].
Greek Monotonic
πᾰνάριστος: -ον, καλύτερος από όλους, σε Ησίοδ., Ανθ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πανάριστος -ον [πᾶς, ἄριστος] allerbeste, ook iron.
