βρῶμος
ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου → a spirit assists every man from birth to be the leader of his life
English (LSJ)
(A), ὁ, (βιβρώσκω)
A = βρῶμα, Arat.1021.
βρῶμος (B), ὁ,
A stink, noisome smell, LXX Jb.6.7, al., Gal.7.214, Sch.Nic.Al.519, Dsc.Alex.Praef. (Condemned by Phryn.133; βρόμος is freq. f. l.)
German (Pape)
[Seite 467] ὁ, 1) = βρώμη, Arat. 1021. – 2) Gestank, Bocksgeruch der Thiere, Diosc.; vgl. Lob. zu Phryn. 156.
Greek (Liddell-Scott)
βρῶμος: ὁ (βιβρώσκω) = βρῶμα, Ἄρατ. 1021.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμ- Hsch.
alimento, comida Arat.1021
•forraje Hsch., Hippiatr.Paris.22.
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμ- Hsch.
fetidez, olor fuerte βρώμου τινὸς ἢ βορβόρου διαφθειρόμενα Gal.7.214, ἀποπλύνοντες τὰ θαλάσσια <ὕδατα> τοῦ βρώμου τοῖς γλυκέσιν eliminando el mal olor de las aguas de mar con aguas dulces en el proceso de fabricación de la sal, Sch.Nic.Al.520e, cf. Dsc.Alex.praef.p.8, Hsch.
•considerada palabra incorrecta por Phryn.126.
Greek Monolingual
(I)
βρῶμος, ο (Α) βιβρώσκω
το βρώμα, η τροφή.
(II)
βρῶμος, ο και βρόμος, ο (Α)
κακοσμία, βρόμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. βρόμος (II)].
Russian (Dvoretsky)
βρῶμος: ὁ дурной запах, зловоние Anth.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: stench (LXX, Gal.)
Other forms: Sometimes βρόμος
Derivatives: βρῶμα ordure(?; Ev. Marc. 7, 19). βρωμώδης, βρομώδης stinking (Str.); βρωμέω (-ο-) id. (Al.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: No etym. Supposed to be identical with βρόμος noise, Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98, Hatzidakis, Glotta 22 (1934) 130-3. Diff. Kalitsunakis, Glotta 12,198. - Lat. brōmus, brōmōsus, exbrōmō is a loan. The word lives on in the element, Fr. brome etc.
