νεκροδοχεῖον
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
τό,
A burialplace, mausoleum, Luc.Cont.22.
German (Pape)
[Seite 237] τό, Todtenbehältniß, Luc. Cont. 22.
Greek (Liddell-Scott)
νεκροδοχεῖον: τό, κοιμητήριον, τάφος, μαυσώλειον, Λουκ. Χάρων ἢ Ἐπισκ. 22.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
lieu où l’on dépose les morts.
Étymologie: νεκρός, δέχομαι.
Greek Monolingual
νεκροδοχεῑον, τὸ (Α)
τόπος όπου θέτουν τους νεκρούς, τάφος, μνημείο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο)- + δοχεῖον (πρβλ. μελανο-δοχείον)].
Greek Monotonic
νεκροδοχεῖον: τό, κοιμητήριο, μαυσωλείο, τάφος, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
νεκροδοχεῖον: τό гробница Luc.
Middle Liddell
νεκροδοχεῖον, ου, τό, [from νεκροδόκος
a cemetery, mausoleum, Luc.
