ἀστή
Ἐν γὰρ γυναιξὶ πίστιν οὐκ ἔξεστ' ἰδεῖν → Vix feminarum in genere reperies fidem → Bei Frauen lässt sich Treue nämlich nicht erspäh'n
English (LSJ)
ἡ, fem. of ἀστός, Hdt.1.173, al., Ar.Th.541, BGU1104.4 (i B. C.), etc.
Spanish (DGE)
-ῆς, ἡ
ciudadana ὅσαι πάρεσμεν ἀσταί Ar.Th.541, ἀστὸν ἐξ ἀστῆς ... γεγενημένον D.57.54, μαρτυρεῖ τοῖς ἔργοις ἀστήν τ' αὐτὴν εἶναι D.57.43, cf. TAM 2.377 (Janto), IPDésert 79 (II d.C.)
•op. ξένη Plu.Alc.4, πᾶσαι δ' ἀσταὶ ἔσαν καὶ ἑταιρίδες AP 6.208.5 (Antip.Thess.), παρὰ Ἑρμιόνης τῆς Ἑρμίο[υ] ἀστῆς BGU 1104.4 (I a.C.), cf. POxy.3463.6 (I d.C.), D.Chr.15.3, POxy.3491.3 (II d.C.), PMil.Vogl.269.1 (II d.C.), POxy.2723.3 (III d.C.), SB 9997.37 (III d.C.), Poll.9.17, Sch.Ar.Au.828
•pero tb. como adj. γυνὴ ἀστή Hdt.1.173; cf. ἀστός.
German (Pape)
[Seite 376] ἡ, Städterin, Bürgerin, Her. 1, 173 u. öfter; Ar. Th. 541 u. sonst.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
habitante de la ville.
Étymologie: ἄστυ.
Russian (Dvoretsky)
ἀστή: ἡ горожанка, гражданка Her., Arph.
Greek (Liddell-Scott)
ἀστή: ἡ, θηλ. τοῦ ἀστός, Ἡρόδ. 1. 173, κ. ἀλλ., Ἀριστοφ. Θεσμ. 541.
Greek Monotonic
ἀστή: ἡ, θηλ. του ἀστός, σε Ηρόδ. κ.λπ.
