fidentia
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
Latin > English (Lewis & Short)
fīdentĭa: ae, f. fidens, from fido,
I confidence, self-confidence, boldness (a philosophical word of Cicero): ejus (fortitudinis) partes sunt magnificentia, fidentia, patientia, perseverantia ... fidentia est, per quam magnis et honestis in rebus multum ipse animus in se fiduciae certa cum spe collocavit, Cic. Inv. 2, 54, 163: fidentiae contrarium est diffidentia, et ea re vitium est; audacia non contrarium sed oppositum est ac propinquum, et tamen vitium est, id. ib. § 165: si fidentia, id est firma animi confisio, scientia quaedam est et opinio gravis non temere assentientis, metus quoque est diffidentia exspectati et impendentis mali, id. Tusc. 4, 37, 80.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) fīdentĭa, æ, f. (fido), assurance, confiance, résolution : Cic. Inv. 2, 163 ; Tusc. 4, 80.
Latin > German (Georges)
(1) fīdentia1, ae, f. (fido), das Selbstvertrauen, die feste Zuversicht, der getroste Mut (Ggstz. diffidentia), Cic. de inv. 2, 165; Tusc. 4, 80.
