quoque
Δίκαιος ἀδικεῖν οὐκ ἐπίσταται τρόπος → Iniuste facere nesciunt mores probi → Ein rechter Sinn versteht sich nicht aufs Unrecht tun
Latin > English
quoque ADV :: likewise/besides/also/too; not only; even/actually; (after word emphasized)
Latin > English (Lewis & Short)
quŏque:
I conj., also, too (subjoined to the emphatic word in a clause) [etym. dub.; perh. for quomque; v. Rib. Lat. Part. p. 23 sq.]: quă de causa Helvetii quoque reliquos Gallos virtute praecedunt, Caes. B. G. 1, 1: me scilicet maxime, sed proxime illum quoque fefellissem, Cic. Rab. Post. 12, 33: patriae quis exsul Se quoque fugit? Hor. C. 2, 16, 20: me quoque, id. ib. 1, 16, 22: te quoque, id. S. 2, 3, 312: non sophistae solum, sed philosophi quoque, Gell. 17, 12, 1: quoque enim, Liv. 2, 18, 4; 3, 50, 7; 23, 12, 15; 27, 22, 9; 30, 1, 3 al.; cf. Madv. ad Cic. Fam. 2, 33, 108, p. 328: quoque igitur, Cic. Div. in Caecil. 10, 32.—Pleon. with etiam, et: quin mihi quoque etiam est ad portum negotium, Plaut. Merc. 2, 2, 56; id. Pers. 4, 9, 7; Ter. Hec. 5, 1, 8: est etiam quoque, uti, Lucr. 5, 517: sunt vero et fortunae eorum (leonum) quoque clementiae exempla, Plin. 8, 16, 21, § 56.—
II = quidem: sese ne id quoque facturum esse, not even, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 18.
quōque: = et quo.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) quŏquĕ,⁴ adv. [jamais en tête d’une phrase ; mis après le mot qu’il souligne], aussi : Helvetii quoque Cæs. G. 1, 1, les Helvètes aussi ; alii quoque etiam Cic. Verr. 2, 3, 206, même d’autres aussi || ne id quoque Quadr. Ann. 17 d. Gell. 17, 2, 18 = ne id quidem, pas même cela, cf. Liv. 10, 14, 13 ; Gell. 1, 2, 5 ; 20, 1, 15 ; non solum... sed... quoque Gell. 17, 12, 1, non seulement... mais encore ; sentire quoque aliud, non solum dicere Cic. Fin. 4, 57, différer aussi d’opinion, non seulement de parole ; nec vero id satis est, sed illud quoque intellegendum est... Cic. Fin. 5, 30, et cela n’est pas suffisant, il faut comprendre ceci aussi que...
(2) quōquĕ, abl. de quisque.
(3) quōquĕ = et quo.
Latin > German (Georges)
quo-que, Adv. (nie zu Anfange eines Satzes, sondern dem betonten Worte nachgesetzt), auch, auch wirklich, auch in der Tat, Komik., Cic. u.a.: verb. mit etiam, zB. quoque etiam, Ter. u. Sen., oder etiam quoque, Lucr., Sen. u. Fronto: mit et (= etiam), s. et: u. quot, zB. totidem lixas... quot milites quoque, Quint. – bes. ne... quoque = ne... quidem, nicht einmal, Claud. Quadrig. b. Gell. 17, 2, 18. Liv. 10, 14, 13. Gell. 1, 2, 5; 20, 1, 15 (auch Colum. 1, 3, 12 codd.): so auch quoque non = ne quidem, Varro LL. 8. § 48. Firm. de err. 8, 1. – / quōque, a) v. quisque, s. quis-que. – b) = et quo, Liv. u.a.
