αθλοφόρος
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
Greek Monolingual
-ο (Α ἀθλοφόρος, -ον και ασυναίρετο ἀεθλοφόρος, -ον)
1. αυτός που κερδίζει βραβείο, ο νικητής (η λ. είναι γνωστή στα νεοελλ. από τα τροπάρια αγίων, διότι θεωρούνται νικητές του κακού και τών εχθρών του χριστιανισμού)
2. αυτός που δίνει βραβεία (αγώνες αθλοφόροι).
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ἆθλον + -φόρος < φέρω.
ΠΑΡ. αθλοφορώ, μσν. ἀθλοφορικός.