ἀκμά

English (Slater)

ἀκμά (ἀκμᾷ, ἀκμάν; ᾰκμαί)
   a lit., keen edge λεόντων ὄνυχας ὀξυτάτους ᾰκμὰν καὶ δεινοτάτων σχάσαις ὀδόντων (N. 4.63)
   b edge, point of a weapon τραχεῖαν ἄνευθε λιπὼν ἐγχέων ἀκμάν (P. 1.11) Εὐρυσθῆος ἐπεὶ κεφαλὰν ἔπραθε φασγάνου ἀκμᾷ (P. 9.81) φαεννᾶς υἱὸν εὖτ' ἐνάριξεν Ἀόος ἀκμᾷ ἔγχεος ζακότοιο (Boeckh e Σ: αἰχμᾷ codd.) (N. 6.52) τὸν γὰρ Ἴδας ἔτρωσεν χαλκέας λόγχας ᾰκμᾷ (Pauw: αἰχμᾷ codd.) (N. 10.60)
   c met., prime, height, strength ὕδατος ὅτι τε πυρὶ ζέοισαν εἰς ᾰκμὰν μαχαίρᾳ τάμον (O. 1.48) ἵνα ταχυτὰς ποδῶν ἐρίζεται ᾰκμαί τ' ἰσχύος θρασύπονοι (O. 1.96) οὐ χθόνα ταράσσοντες ἐν χερὸς ᾰκμᾷ (O. 2.63) cf. ]χειρὸς ἀκμᾷ[ fr. 334b. 9. ὥτε φοινικανθέμου ἧρος ᾰκμᾷ (P. 4.64) οὐδέ μίν ποτε φόβος ἀνδροδάμας ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν as regards the keen edge of his temper (N. 3.39) οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν· ἀλλ' ὄνοτος μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ ᾰκμᾷ βαρύς (Pauw: αἰχμᾷ codd. κατὰ τοὺς ἀγῶνας. Σ. sens. dub., “at the height of his strength, at the height of the contest”?) (I. 4.51) “υἱὸν χεῖρας Ἄρεί τἐναλίγκιον στεροπαῖσί τ' ἀκμὰν ποδῶν” (I. 8.37)

Russian (Dvoretsky)

ἀκμά: ἡ дор. = ἀκμή.