ἐννεετηρίς

English (LSJ)

-ίδος, ἡ, nine-year period, Pl.Min.319e, IG2.985A2, Delph. 3(2).48.8; written ἐννεατηρίς in Vett.Val.337.17; ἐνναετ- Plu.2.293b; ἐννετ- (v.l. ἐννεατηρίς) Thphr. HP 4.11.2: v. ἐννεαετηρίς.

Spanish (DGE)

-ίδος
• Alolema(s): ἐνναετ- Thphr.HP 4.11.2, Plu.2.293b; ἐννεατ- IPerge 128.7 (I/II d.C.), Vett.Val.323.32; ἐννεαετ- IPerge 315.7 (III d.C.), Phlp.Aet.633.11
1 que tiene lugar cada nueve años o al noveno año en cómputo inclusivo, e.d. tras un intervalo de ocho años νεικήσαντα τὴν πάτριον μεγάλην θέμιν ἐννεαετηρίδα IPerge 315.7 (III d.C.), cf. 128.7 (I/II d.C.).
2 subst. ἡ ἐ. período que concluye al noveno año, período de ocho años Pl.Min.319e, Vett.Val.l.c., τρεῖς ἄγουσι Δελφοὶ ἐνναετηρίδας Plu.l.c., cf. SEG 32.218.2 (II/I a.C.), δι' ἐνναετηρίδος tras un intervalo de ocho años Thphr.l.c., cf. SIG 711L.8 (I a.C.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐννεετηρίς: ἡ, = ἐνναετηρίς, Ἐπιγρ. Ἀθηνῶν, Ἑλ. Ἐπιγρ. Ἀρχαιολ. Συλ. φυλλάδ. Γ, 67.

Greek Monolingual

ἐννεετηρίς και ἐννεαετηρίς και ἐνναετηρίς και ἐννετηρίς, η (Α)
περίοδος εννέα ετών, εννεαετηρίς, εννεαετία.