βάραθρον

English (LSJ)

[βᾰ], Ep. and Ion. βέρεθρον (q. v., cf. ζέρεθρον), shortd. βέθρον (q. v.), τό,

   A gulf, pit, Arist.Pr.947a19; esp.at Athens, a cleft into which criminals were thrown, Hdt.7.133, Ar.Nu.1450, Com.Adesp. 24.10 D., Pl.Grg.516c, AB219, Sch.Ar.Pl.431.    2 metaph., ἐν τῷ β. χειμάζειν D.8.45; ruin, perdition, Luc.Am.5, etc.; name of a courtesan, Theophil.Com.11.    II a woman's ornament, Ar.Fr. 320.8.    III = βράθυ, f.l. for βόρατον, Dsc.1.76. (Root gseq[uglide]er 'devour', cf. βορά.)

German (Pape)

[Seite 432] ion. βέρεθρον (vgl. βάθρον, βόθρος), τό, 1) Kluft, Abgrund, bes. in Athen ein Felsenschlund hinter der Burg, in den zum Tode verurtheilte Verbrecher gestürzt wurden, εἰς τὸ β. ἐμβαλεῖν Plat. Gorg. 516 d; Ar. Equ. 1359 u. öfter; vgl. Schol. ad Ar. Plut. 431; Dem. 8, 45; auch Sp. Uebertr., Untergang, Verderben, bes. Sp. – 2) ein Weiberschmuck, Ar. bei Clem. Al. u. Poll. 7, 95, vielleicht mit Anspielung auf 1).

Greek (Liddell-Scott)

βάραθρον: Ἰων. Βέρεθρον (πρβλ. ζέρεθρον), συντετμημένον:

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
abîme, gouffre ; particul., à Athènes barathre, gouffre où l’on précipitait les condamnés (cf. à Sparte καιάδας).
Étymologie: R. Βορ, dévorer ; cf. lat. vorago.

Greek Monotonic

βάραθρον: Ιων. βέρεθρον, τό,
1. χάσμα, λάκκος, όρυγμα· λέγεται για την Αθήνα, απόκρημνος, βαθύς λάκκος, πίσω απ' την Ακρόπολη, μέσα στον οποίο γκρεμίζονταν οι εγκληματίες, σε Ηρόδ., Αριστοφ.
2. μεταφ., αφανισμός, καταστροφή, όλεθρος, απώλεια, σε Δημ. (αμφίβ. προέλ.).