ἀβοήθητος
English (LSJ)
ον, A admitting of no help, without remedy, incurable, of disease, Hp.Acut. (Sp.) 33; πάθος Plu.2.454d; of wounds, Plb.1.81.5, etc.; fatal, of poisons, Thphr.HP9.16.6; ἀ. ἔχειν τὴν ἐπικουρίαν, unserviceable, useless, D.S.20.42; νὺξ ἀ. Gal.19.481. Adv. -τως Dsc.Ther.12, Gal. 5.122. II of persons, helpless, LXX Ps.87(88).6, Plu.Arat.2, Epict.Ench.24; γυνὴ χήρα καὶ ἀ. BGU970.8 (ii A. D.). III Act., unhelpful, ἀφιλανθρωπία ἀβοηθήτους ποιεῖ Phld.Oec.p.68J.
Spanish (DGE)
-ον
I 1de pers. necesitado, desamparado ἄνθρωπος LXX Ps.87.5, cf. Sap.12.6, 2Ma.3.28, Plu.Arat.2, Epict.Ench.24, γυνή BGU 970.8 (II d.C.), παῖς PMerton 26.9 (III d.C.)
•meton. νὺξ ἀ. noche en la que no hay amparo, noche de desamparo Gal.19.481.
2 incurable, irremediable, fatal de enfermedades o heridas, Hp.Acut.(Sp.) 33, Plb.1.81.5, τὸ κακόν Plb.14.4.6, κίνδυνος D.S.19.19, Str.16.4.18, πάθος Plu.2.454d, de venenos, Thphr.HP 9.16.6.
3 inútil, ineficaz ἀφιλανθ[ρω] πία ... ἀβοη[θ] ήτου[ς] ποιεῖ Phld.Oec.24.31, ἀβοήθητον ἔχειν τὴν ἐπικουρίαν D.S.20.42.
II adv. -ως irremediablemente, incurablemente Dsc.Ther.12, Gal.5.122.
German (Pape)
[Seite 3] hülflos, Plut. Arat. 2; φίλοι, πατρίς, Epict. man. 24; gew. dem nicht zu helfen ist, Plut. u. 8p.; ἕλκος, unheilbar, Polyb. 1, 81; πληγαί 16, 4.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
dénué de secours, sans ressources.
Étymologie: ἀ, βοηθέω.
Greek Monotonic
ἀβοήθητος: -ον (βοηθέω), αυτός που δεν έχει βοήθεια, που δεν δέχεται βοήθεια, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
ἀβοήθητος:
1 неизлечимый (ἕλκος, πληγαί Polyb.; πάθος Plut.);
2 бесполезный, бессильный (τοῦ φαρμάκου δύναμις Plut.; ἐπικουρία Diod.);
3 беспомощный, покинутый (περίφοβος καὶ ἀ. Plut.).