ἀβοήθητος

English (LSJ)

ἀβοήθητον,
A admitting of no help, without remedy, incurable, of disease, Hp.Acut. (Sp.) 33; πάθος Plu.2.454d; of wounds, Plb.1.81.5, etc.; fatal, of poisons, Thphr.HP9.16.6; ἀβοήθητος ἔχειν τὴν ἐπικουρίαν, unserviceable, useless, D.S.20.42; νὺξ ἀ. Gal.19.481. Adv. ἀβοηθήτως = without the possibility of help, irreparably Dsc.Ther.12, Gal. 5.122.
II of persons, helpless, LXX Ps.87(88).6, Plu.Arat.2, Epict.Ench.24; γυνὴ χήρα καὶ ἀβοήθητος BGU970.8 (ii A. D.).
III Act., unhelpful, ἀφιλανθρωπία ἀβοηθήτους ποιεῖ Phld.Oec.p.68J.

Spanish (DGE)

-ον
I 1de pers. necesitado, desamparado ἄνθρωπος LXX Ps.87.5, cf. Sap.12.6, 2Ma.3.28, Plu.Arat.2, Epict.Ench.24, γυνή BGU 970.8 (II d.C.), παῖς PMerton 26.9 (III d.C.)
•meton. νὺξ ἀ. noche en la que no hay amparo, noche de desamparo Gal.19.481.
2 incurable, irremediable, fatal de enfermedades o heridas, Hp.Acut.(Sp.) 33, Plb.1.81.5, τὸ κακόν Plb.14.4.6, κίνδυνος D.S.19.19, Str.16.4.18, πάθος Plu.2.454d, de venenos, Thphr.HP 9.16.6.
3 inútil, ineficaz ἀφιλανθ[ρω] πία ... ἀβοηθήτους ποιεῖ Phld.Oec.24.31, ἀβοήθητον ἔχειν τὴν ἐπικουρίαν D.S.20.42.
II adv. ἀβοηθήτως = irremediablemente, incurablemente Dsc.Ther.12, Gal.5.122.

German (Pape)

[Seite 3] hülflos, Plut. Arat. 2; φίλοι, πατρίς, Epict. man. 24; gew. dem nicht zu helfen ist, Plut. u. 8p.; ἕλκος, unheilbar, Polyb. 1, 81; πληγαί 16, 4.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
dénué de secours, sans ressources.
Étymologie: ἀ, βοηθέω.

Greek Monotonic

ἀβοήθητος: -ον (βοηθέω), αυτός που δεν έχει βοήθεια, που δεν δέχεται βοήθεια, σε Πλούτ.

Russian (Dvoretsky)

ἀβοήθητος:
1 неизлечимый (ἕλκος, πληγαί Polyb.; πάθος Plut.);
2 бесполезный, бессильный (τοῦ φαρμάκου δύναμις Plut.; ἐπικουρία Diod.);
3 беспомощный, покинутый (περίφοβος καὶ ἀ. Plut.).

Middle Liddell

βοηθέω
helpless, Plut.