στόνυξ
English (LSJ)
ῠχος, ὁ, sharp point (prop. spear-point acc. to Sch.A.R.4.1679), as of a rock, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου E.Cyc.401 (restd. for γ' ὄνυχα); πετραίῳ στόνυχι A.R.4.1679; νησιωτικὸς σ., Πάχυνος Lyc.1181; Οἰταῖος στόνυξ, of the boar's tusk, Id.486; λοίγιος σ., of the barb of the fish τρυγών, Id.795; στονύχεσσι λεόντων fangs, Opp.C. 3.232; συλόνυχας στόνυχας = nail-removing prongs, i.e. nail-scissors, AP6.307 (Phan.).
German (Pape)
[Seite 949] υχος, ὁ, wie ὄνυξ, die scharfe Spitze der Nägel oder Krallen, Hesych.; übh. Spitze, Schneide; Lycophr. 795; bes. ein scharfes, schneidendes Werkzeug, τοὺς συλόνυχας στόνυχας, Phani. 6 (VI, 307), Nagelscheere; von Bergen, Ap. Rh. 4, 1679 u. Lycophr.
French (Bailly abrégé)
υχος (ὁ) :
1 extrémité des ongles ou des griffes;
2 p. ext. pointe ou tranchant en gén. d'une pierre, d'un rocher ; particul. οἱ στόνυχες ciseaux.
Étymologie: στενός, ὄνυξ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
στόνυξ -υχος, ὁ [στόχος?, ὄνυξ?] (scherpe) punt (van stenen).
Russian (Dvoretsky)
στόνυξ: ῠχος ὁ
1 острый край, острие (πετραίου λίθου Eur.);
2 pl. ножницы (στόνυχες συλόνυχες Anth.).
Greek Monolingual
-υχος, ὁ, Α
1. οξύ άκρο βράχου («πρὸς ὁξὺν στόνυχα πετραίου λίθου», Ευρ.)
2. κοφτερό ψαλιδάκι για τα νύχια
3. στον πληθ. οἱ στόνυχες
τα γαμψά, δυνατά νύχια («στονύχεσσι λεόντων», Οππ.)
4. φρ. α) «Οἰταῖος στόνυξ» — ο χαυλιόδοντας του αγριογούρουνου
β) «λοίγιος στόνυξ» — το κεντρί του ψαριού τρυγών.
[ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός τ. αβέβαιης ετυμολ. Κατά μία άποψη, η λ. έχει σχηματιστεί με συμφυρμό από τη λ. ὄνυξ, -υχος «νύχι» και έναν τ. που ανήκει στην οικογένεια τών στάχυς και στόχος].
Greek Monotonic
στόνυξ: -ῠχος, ὁ, κάθε αιχμηρό άκρο, όπως αυτό του βράχου, κόψη, σε Ευρ.· σουγιάς, σουβλί, σε Ανθ. (άγν. προέλ.).
Greek (Liddell-Scott)
στόνυξ: -ῠχος, ὁ, πᾶσα ὀξεῖα ἄκρα, οἷον ὀξὺ ἄκρον βράχου, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου Εὐρ. Κύκλ. 401· πετραίῳ στόνυχι Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1679· νησιωτικὸς στ., Πάχυνος Λυκόφρ. 1181· Οὐταῖος στ., ὁ χαυλιόδους ἀγριοχοίρου, Λυκόφρ. 486· λοίγιος στ., τὸ κέντρον τοῦ ἰχθύος τοῦ καλουμένου τρυγών, ὁ αὐτ. 795· ἐπὶ τῶν ὀνύχων ζῴου σαρκοβόρου καὶ ἁρπακτικοῦ, Ὀππ. Κυν. 3. 232· κονδυλομάχαιρον, τοὺς συλόνυχας στόνυχας Ἀνθ. Π. 6. 307. - Πρβλ. σπόρθυγξ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «στόνυχες· τὰ εἰς ὀξὺ λήγουσα, καὶ τὰ ἄκρα τῶν ὀνύχων», καὶ «στόνυξι· κέρασι».
Frisk Etymological English
-υχος
Grammatical information: m.
Meaning: peak of a rock, of a fang, of a claw etc. (E. Cykl. 401 [codd. γ'ὄν.], A. R., Opp., AP), στόνυχας τὰ εἰς ὀξὺ λήγοντα καὶ τὰ ἄκρα τῶν ὀνύχων, στόνυξι κέρασι H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (S)
Etymology: Cross of ὄνυξ and a word belonging to the group στάχυς, στόχος (Güntert Reimwortbild. 139). Diff. Specht KZ 65, 201: from *στογχυ- (full grade of στάχυς) tranformed. Old lit. in Bq and WP. 2, 623. -- No doubt a Pre-Greek word. (Not in Furnée.)
Middle Liddell
στόνυξ, υχος,
any sharp point, as of a rock, Eur.: a pen-knife, Anth. [deriv. uncertain]
Frisk Etymology German
στόνυξ: -υχος
{stónuks}
Grammar: m.
Meaning: Spitze eines Felsens, eines Fangzahns, einer Kralle (E. Kykl. 401 [codd. γ’ὄν.], A. R., Opp., AP), στόνυχας· τὰ εἰς ὀξὺ λήγοντα καὶ τὰ ἄκρα τῶν ὀνύχων, στόνυξι· κέρασι H.
Etymology: Kreuzung von ὄνυξ und einem zur Gruppe στάχυς, στόχος gehörigen Wort (Güntert Reimwortbild. 139). Anders Specht KZ 65, 201. aus *στογχυ- (Hochstufe von στάχυς) umgestellt. Alt. Lit. bei Bq und WP. 2, 623.
Page 2,802