θυηλή

English (LSJ)

ἡ, (θύω)

   A part of a victim offered in burntsacrifice, usu. in pl., ὁ δ' ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς Il.9.220, cf. Philoch.172, Nic.Fr.62, Ath.13.566a: generally, sacrifice, ἄνευ θυηλῶν Ar.Av.1520; θυηλαὶ ἀναίμακτοι AP6.324.3 (Leon. Alex.); θυσίαι καὶ θ. D.S.3.62, Porph.Abst.2.59: metaph., θυηλὴ Ἄρεος an offering to Ares, i.e. the blood of the slain, S.El.1423; ἄτης θυηλαί cj. Herm. for θύελλαι, A. Ag.819; cf. θυάλημα, θύλημα.

German (Pape)

[Seite 1222] ἡ (θύω), der Theil des Opfers, der verbrannt wird, Räucherwerk, im plur., Il. 9, 220; vgl. Ath. XIII, 565 f, wo θυηλαί neben den Opferthieren genannt werden; θυηλαὶ ἀναίμακτοι, Opfer, Leon. Al. 19 (VI, 324); VLL. erkl. ἀπαρχαί. Bei Soph. übertr., φοινία δὲ χεὶρ στάζει θυηλῆς Ἄρεος El. 1413, vom Blute des Gemordeten.

Greek (Liddell-Scott)

θυηλή: ἡ, (θύω) τὸ μέρος τοῦ θύματος, ὅπερ ἐκαίετο, ἡ πρώτη προσφορά, ὡς τὸ ἀπαρχαί, τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ., ὁ δ’ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλὰς Ἰλ. Ι. 220, πρβλ. Φιλόχ. 172, Ἀθήν. 566Α∙ καθόλου, θυσία, ἄνευ θυηλῶν Ἀριστοφ. Ὄρν. 1520∙ θυηλαὶ ἀναίμακτοι Ἀνθ. Π. 6. 324∙ - μεταφ, θυηλὴ Ἄρεος, προσφορὰ εἰς τὴν Ἄρη, δηλ. τὸ αἷμα τῶν πεφονευμένων, Σοφ. Ἠλ. 1423∙ οὕτως ὁ Ἕρμανν. προτείνει ἄτης θυηλαὶ (ἀντὶ θύελλαι) ἐν Αἰσχύλ. Ἀγ. 819.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 partie de la victime qu’on brûlait sur l’autel, première offrande, prémices;
2 sacrifice d’une victime ; sacrifice en gén. : θυηλὴ Ἄρεος SOPH sacrifice à Arès.
Étymologie: θύω.

English (Autenrieth)

(θύω): the part of the victim to be burned, sacrificial offering, pl., Il. 9.220†.