καταναρκάω

German (Pape)

[Seite 1365] eigtl. erstarren machen; durch häufiges Fordern lästig fallen, τινός, N. T. – Pass. ganz erstarren, Hippocr.

Greek (Liddell-Scott)

καταναρκάω: ἐνερ., καταναρκᾶν τινος, ἐκ νάρκης ἀμελῶ τινος, ὡς νεναρκωμένος ἢ ὀκνηρὸς φέρομαι πρός τι, Β΄ Ἐπιστ. π. Κορινθ. ια΄, 9., ιβ΄, 13.― Παθ., καταναρκάομαι, ἐντελῶς ναρκοῦμαι, κυριεύομαι ὑπὸ νάρκης ἢ ἀναισθησίας, «μουδιάζω» ἐντελῶς, καταναρκῶνται τὸ σῶμα Ἱππ. Ἄρθρ. 816 κτλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
employer un narcotique contre ; rendre lourd, accabler, plonger dans la torpeur ; Pass. être plongé dans la torpeur.
Étymologie: κατά, ναρκάω.

English (Strong)

from κατά and narkao (to be numb); to grow utterly torpid, i.e. (by implication) slothful (figuratively, expensive): be burdensome (chargeable).

English (Thayer)

κατανάρκω: future καταναρκήσω; 1st aorist κατενάρκησα; (ναρκάω to become Numbers , torpid; in the Sept. translation to affect with numbness, make torpid, νάρκη torpor); properly, to cause to grow numb or torpid; intransitive, to be to torpid, inactive, to the detriment of one; to weigh heavily upon, be burdensome to: τίνος (the genitive of person), Hesychius κατενάρκησα. κατεβάρησα (others, ἐβαρυνα)); Jerome, ad Algas. 10 (iv. 204, Benedict. edition)), discovers a Cilicism in this use of the word (cf. Winer s Grammar, 27). Among secular authors used by Hippocrates alone, and in a passive sense, to be quite numb or stiff.