σεβάζομαι

English (LSJ)

Ep. aor.

   A σεβάσσατο Il.6.167,417; ἐσεβάσθην AP7.122, Ep.Rom.1.25:—to be afraid of, c. acc., σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ Il. ll.cc.    2 later, = σέβομαι, ξεῖνον θανόντα Orph.A.550; θεόν Jul. Gal.354b.

German (Pape)

[Seite 867] sich wovor scheuen, sich scheuen, Etwas zu thun, σεβάσσατο γὰρ τόγε θυμῷ, Il. 6, 167. 417. – Sp. übh. = σέβομαι, auch im act., Clem. Al.

Greek (Liddell-Scott)

σεβάζομαι: Ἐπικ. ἀόρ. σεβάσατο Ἰλ. Ζ. 167, 417· ἐσεβάσθην Ἀνθ. Π. 7. 122, Χρησμ. Σιβ., κλ· μέλλ. σεβασθήσομαι Γρηγ. Ναζ., κλπ. Φοβοῦμαί τι, αἰδοῦμαι, ἐντρέπομαι νὰ πράξω τι, μετ’ αἰτ., σεβάσσατο γὰρ τόγε θυμῷ Ἰλ. ἔνθ’ ἀνωτ. 2) παρὰ μεταγεν., = σέβομαι· ξεῖνον θανόντα Ὀρφ. Ἀργ. 550. ΙΙ. ἐνεργ. σεβάζω δὲν ἀπαντᾷ πρὸ τοῦ Κλήμ. Ἀλ. 33.

French (Bailly abrégé)

f. σεβασθήσομαι, ao. ἐσεβάσθην, pf. inus.
éprouver une crainte religieuse ; craindre par un scrupule religieux.
Étymologie: σέβας.

English (Autenrieth)

(σέβας), aor. σεβάσσατο: stand in awe of, fear, scruple, Il. 6.167 and 417.

English (Strong)

middle voice from a derivative of σέβομαι; to venerate, i.e. adore: worship.

English (Thayer)

(σέβας reverence, awe);
1. to fear, be afraid: Homer, Iliad 6,167. 417.
2. in later authors equivalent to σέβομαι (Winer s Grammar, § 2,1b.), to honor religiously, to worship: with 1st aorist passive ἐσεβασθην in an active sense, Orphica, Argon. 554; ecclesiastical writings).