ἀναπόδοτος
English (LSJ)
ἀναπόδοτον,
A not given back, not returned, ἀναπόδοτος δόσις ἡ δωρεά Arist. Top.125a18; ἀργύριον ἀναπόδοτον δόντα not to be repaid, CIG(add.) 4278k (Xanthus), cf. 4300o (Limyra), PTeb.105.20 (ii B. C.), PRyl.171.16 (i A. D.); σῖτον Inscr.Prien.108.58.
II τὸ ἀναπόδοτον = ἀνανταπόδοτον, Sch.Ar.Av.7, cf. Simp.in Ph.45.11.
Spanish (DGE)
-ον
I 1no pagado, no devuelto, ἀπό δοσιν ... ἣν ... μέχρι νῦν ἀναπόδοτον εἶ[ν] αι SB 5761.13 (I d.C.).
2 que no hay que pagar o devolver ἡ δωρεὰ δόσις ἐστὶν ἀναπόδοτος Arist.Top.125a18, ἀργύριον TAM 2.539.4 (Arsada), cf. CIG 4300 o (Limira), PTeb.105.20 (II d.C.), PRyl.171.16 (I d.C.), (δραχμάς) ἀναποδότους εἰς λόγον δαπανῶν PLond.932.4, 13 (III d.C.), σῖτος IPr.108.58.
II gram. sin apódosis Sch.Ar.Au.7, cf. Simp.in Ph.45.11.
German (Pape)
[Seite 203] nicht wieder zu erstatten, ohne Entgelt. Bei Gramm. τὸ ἀν., = ἀνανταπόδοτον, s. Schol. Ar. Av. 7.
Russian (Dvoretsky)
ἀναπόδοτος: не подлежащий возврату (δόσις Arst.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀναπόδοτος: -ον, ὁ μὴ ἀνταποδιδόμενος, ἡ δωρεὰ δόσις ἐστὶν ἀναπόδοτος Ἀριστ. Τοπ. 4. 4. 11· ἀργύριον ἀν. δόντα, ὅπερ νὰ μὴ ἀποδοθῇ, Συλλ. Ἐπιγρ. (Προσθ.) 4278Κ, πρβλ. 4300ο. ΙΙ. τὸ ἀναπόδοτον = ἀνανταπόδοτον, Schäf. Γρηγόρ. Κορίνθου σ. 48, 958.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ ἀναπόδοτος, -ον) ἀποδίδωμι
αυτός που δεν δόθηκε πίσω, δεν επιστράφηκε, ο ανεπίστρεπτος
μσν.- νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το αναπόδοτο(ν) ή ανανταπόδοτο(ν) ή ανακόλουθο(ν) σχήμα
βλ. ανανταπόδοτος
νεοελλ.
αυτός που δεν μπορεί να αποδοθεί ή να διατυπωθεί με κατάλληλες φράσεις, ο αμετάφραστος.