inquietus

Latin > English

inquietus inquieta -um, inquietior -or -us, inquietissimus -a -um ADJ :: restless, sleepless, finding no rest, taking no rest; constantly active, constantly in motion; unquiet

Latin > English (Lewis & Short)

in-quĭētus: a, um, adj.,
I restless, unquiet (not in Cic. or Cæs.; freq. in Liv.): animus, Liv. 1, 46, 2: ingenia, id. 22, 21, 2: lux deinde noctem inquieta insecuta est, id. 5, 52, 6: praecordia, Hor. Epod. 5, 95: inquieta urbs auctionibus, Tac. H. 1, 20: vita oratorum, id. Or. 13 init.: tempora, id. ib. 37: Marius, Vell. 2, 11, 2: noctes, Val. Max. 8, 14, ext. 1: littora saeviente fluctu inquieta, Sen. Suas. 1, 2: infantes, Plin. 28, 19, 78, § 259: Adria, Hor. C. 3, 3, 5: inertia. busy idleness, Sen. Tranq. 12, 2; Just. 41, 3, 8.— Comp.: inquietiores, Amm. 22, 5.— Sup.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam fidem quaeris, Sen. Ben. 7, 26, 5.—Adv.: inquĭētē, restlessly, unquietly, without intermission: jugis flagrantibus, Sol. 30. — Comp.: inquietius agens, Amm. 15, 5, 4 al.

Latin > French (Gaffiot 2016)

inquĭētus,¹⁰ a, um, troublé, agité : Hor. O. 3, 3, 5 ; Epo. 5, 95 ; Tac. H. 1, 20 ; D. 13 || [fig.] qui s’agite, qui n’a pas de repos, remuant, turbulent : Liv. 1, 46, 2 ; 22, 21, 2 ; 26, 2, 11 ; Sen. Ep. 3, 5 || -tior Amm. 22, 5 ; -tissimus Sen. Ben. 7, 26, 5.

Latin > German (Georges)

inquiētus, a, um, ohne Ruhe, unruhig (Ggstz. quietus), I) eig.: a) der Bewegung nach, inquietae et sine vento fluctuantes aquae, Sen.: inqu. Hadria, das wogende Adr. Meer, Hor.: inqu. aër, Sen.: ventus, Plin. ep. – b) der Tätigkeit nach, inq. inertia, geschäftiger Müßiggang, Sen. de tranqu. anim. 12, 3: nec tranquillior nox diem tam foede actum excepit; lux (der Tag) deinde noctem inquietam insecuta est, Liv. 5, 42, 6. – II) übtr.: a) unruhig in bezug auf Sinn u. Gemüt, ii qui semper inquieti sunt et ii qui semper quiescunt, Sen. ep. 3, 5: inqu. praecordia, das unruhevolle (geängstigte) Herz, Hor. epod. 5, 95: inqu. animus (Gemüt), Liv. 1, 46, 2: inqu. pectus, Vopisc. Car. 13, 1: mobilis et inquieta homini mens data est, Sen. ad Helv. 6, 6: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem, quaeris? Sen. de ben. 7, 26, 5. – b) polit. keine Ruhe haltend, homo, Liv. 3, 46, 2: provincia, Suet.: Gallia, Suet.: nihil inquietum agere, Amm.: gens hominum inquietissima, Vopisc. Sat. 1 (7). § 1. – m. in u. Akk., in externos aut in domesticos motus inquieti, Iustin. 41, 3, 8.

Latin > Chinese

inquietus, a, um. adj. c. s. :: 不安。心亂。多事者。Inquieta ingenia et in novas res avida 不安分而兹事之人。Inquieta nox 不安之夜。