ενότητα

Greek Monolingual

η (AM ἑνότης) [[εις, ενός]]
το να αποτελούν πολλά πρόσωπα ή πράγματα ένα ενιαίο σύνολο
νεοελλ.
1. λογική ακολουθία
2. συντονισμός
3. λογοτ. η ιδιότητα ενός καλλιτεχνικού έργου να παρουσιάζει με ξεχωριστά στοιχεία ένα ενιαίο και αρμονικό όλο
4. τμήμα λογοτεχνικού έργου, βιβλίου, εκδηλώσεων κ.λπ. το οποίο παρά τη στενή σύνδεσή του με τα λοιπά μέρη έχει δικά του γνωρίσματα και ολοκληρωμένη μορφή
μσν.
1. η αφηρημένη έννοια του ενός
2. ένωση, συνένωση
3. η ενιαία φύση.