επιστήμονας
From LSJ
Θησεύς τινʹ ἡμάρτηκεν ἐς σʹ ἁμαρτίαν; (Euripides, Hippolytus 319) → Hath Theseus wronged thee in any wise?
Greek Monolingual
ο και επιστήμων, ο, η (AM ἐπιστήμων, ὁ, ἡ) επίσταμαι
μσν.- νεοελλ.
αυτός που ύστερα από ειδικές σπουδές έχει αναγνωριστεί ως κάτοχος μιας επιστήμης
αρχ.-μσν.
έμπειρος, πεπειραμένος («τῆς θαλάσσης ἐπιστήμονας», Θουκ.)
αρχ.
1. συνετός, φρόνιμος («ἐπιστήμων βουλῇ τε νόῳ τε», Ομ. Οδ.)
2. εκείνος που έχει σαφή γνώση κάποιου θέματος ή επιστήμης
3. (με απρμφ.) αυτός που γνωρίζει πώς να κάνει κάτι («ἐπιστήμων δέ λέγειν τε καὶ σιγᾶν», Πλάτ.).
