ἐφώριος

English (LSJ)

ον, (ὥρα)

   A mature, AP9.563 (Leon.).

German (Pape)

[Seite 1124] (ὥρα), zeitig, Leon. Tar. 45 (IX, 563).

Greek (Liddell-Scott)

ἐφώριος: -ον, (ὥρα) πέπειρος, ὥριμος, Ἀνθ. Π. 9. 563.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
opportun.
Étymologie: ἐπί, ὥρα.

Greek Monolingual

ἐφώριος, -ον (Α)
αυτός που βρίσκεται στον κατάλληλο καιρό, στην ώρα του, ώριμος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ὥριος ποιητ. τ. του ὡραῖος «ώριμος, ευρισκόμενος στην κατάλληλη ώρα» (< ὥρα)].