οικτίρω
From LSJ
οὗ δ' ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός → he on whom Love has laid no hold is obscure | he whom Love touches not walks in darkness
Greek Monolingual
(ΑΜ οἰκτίρω και οἰκτείρω, Α και οἰκτειρῶ, -έω, αιολ. τ. οικτίρρω)
αισθάνομαι οίκτο για κάποιον, λυπάμαι κάποιον, ευσπλαγχνίζομαι, συμπονώ («ἐμὲ δὲ οἰκτίρεις ἐπὶ τῆ πενίᾳ», Ξεν.)
νεοελλ.
περιφρονώ, καταφρονώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. οἰκτίρω (< οικτίρ-jω < οἰκτρ- jω) < οἰκτρός. Ο τ. οἰκτείρω (με -ει-) από ιωτακιστική σύγχυση τών ι και ει].
