ἔρα
Μιμοῦ τὰ σεμνά, μὴ κακῶν μιμοῦ τρόπους → Graves imitatormores, ne imitator malos → Das Edle nimm zum Vorbild, nicht der Schlechten Art
English (LSJ)
ἡ,
A earth, Erot.s.v. ἕρπει, Sch.Il.Oxy.221x28, EM369.24 Hsch. (also expld. as, = κοιλία), cf. Str.16.4.27:—Adv. ἔραζε, Dor. ἔρασδε, to earth, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε Od.15.527 ; ἀπὸ δ' εἴδατα χεῦεν ἔ. 22.85, cf. Hes.Op.421,473 ; so νιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔ. Il.12.156 ; οὑμὸς δὲ πότμος..κυρῶν ἄνω ἔ. πίπτει A.Fr.159 ; ὄρπακες βραβύλοισι καταβρίθοντες ἔρασδε Theoc.7.146 ; on the ground, θάλλειν Mosch.2.66.
German (Pape)
[Seite 1016] terra, Erde, als Stammform von dem Folgenden, vgl. Schol. Il. 1, 4, von ἔνεροι, wenigstens bei den Alten, u. von ἔρημοι u. ä. angenommen.
Greek (Liddell-Scott)
ἔρα: ἡ τὸ Λατ. terra, γῆ, μόνον παρὰ Γραμμ.: ἐντεῦθεν Ἐπίρρ. ἔραζε, εἰς τὴν γῆν, ἐπὶ τῆς γῆς, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε Ὀδ. Ο. 527· ἀπό δ’ εἴδατα χεῦεν ἔρ. Χ. 85, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 419. 471· οὕτω, νιφάδες δ’ ὥς πῖπτον ἔρ. Ἰλ. Μ. 156· οὑμὸς δὲ πότμος… κυρῶν ἄνω ἔρ. πίπτει Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 155· βραβύλοισι καταβρίθοντες ἔρασδε Θεόκρ. 7. 146· ἐπὶ τοῦ ἐδάφους, θάλλειν Μόσχ. 2. 66.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
terre.
Étymologie: DELG cf. all. Erde.
Greek Monotonic
ἔρα: ἡ, το Λατ. terra, γη· απ' όπου, επίρρ., ἔραζε, στη γη, στο έδαφος, σε Όμηρ.· Δωρ. ἔρασδε, σε Θεόκρ.
