ἐπίχρυσος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ον,
A overlaid or plated with gold, Hdt.1.50, al.,IG12.280, X.Mem.3.10.14, Longus 1.5, etc.; ὑπάργυρα ἐ. IG12.386.7. II rich, prob. for ὑπό-, Hld.2.8.
German (Pape)
[Seite 1005] mit Gold, Goldplatten belegt, stark vergoldet, im Gegensatz des leicht Vergoldens mit Goldschaum, κατάχρυσος, s. Böckh Staatshaush. II, S. 282; κλίνη Her. 9, 80; ἄγαλμα 2, 182; κόσμος Plat. Legg. VII, 800 e, θώρακες Xen. Mem. 3, 10, 14; Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίχρῡσος: -ον, ἐπικεκαλυμμένος διὰ χρυσοῦ (ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ κατάχρυσος καὶ περίχρυσος, ἴδε τὰς λέξεις), Ἡρόδ. 1. 50., 2. 182., 9. 80, Συλλ. Ἐπιγρ. 139. 12, 16 καὶ ἀλλ., Ξεν. Ἀπομν. 3. 10, 14, κτλ.: πρβλ. ἐπίτηκτος. ΙΙ. πλούσιος, Ἡλιόδ. 2. 8.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
plaqué d’or, doré.
Étymologie: ἐπί, χρυσός.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ ἐπίχρυσος, -ον) αυτός που έχει επιχρυσωθεί
αρχ.
πλούσιος.
Greek Monotonic
ἐπίχρῡσος: -ον, επιστρωμένος με χρυσό, επιχρυσωμένος, σε Ηρόδ., Ξεν.
