Ἡρακλῆς

English (LSJ)

ὁ, contr. from Ἡρακλέης (q.v.).

Greek (Liddell-Scott)

Ἡρακλῆς: ὁ, συνῃρ. τοῦ Ἡρακλέης, ὃ ἴδε.

French (Bailly abrégé)

έους ; voc. Ἡράκλεις (ὁ) :
Héraclès (Hercule) demi-dieu, fils de Zeus et d’Alcmène.
Étymologie: sel. les Anciens, de Ἥρα, κλέος ; mais plus vraisembl. apparenté à ἥρως.

Greek Monotonic

Ἡρᾰκλῆς: ὁ, συνηρ. από το Ἡρακλέης.