Ἀχαιός

From LSJ
Revision as of 07:00, 31 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (1b)

Εἰ μὴ φυλάσσεις μίκρ', ἀπολεῖς τὰ μείζονα → Maiora perdes, minima ni servaveris → Wer Kleines nicht erhält, verliert das Größre auch

Menander, Monostichoi, 172
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: Ἀχαιός Medium diacritics: Ἀχαιός Low diacritics: Αχαιός Capitals: ΑΧΑΙΟΣ
Transliteration A: Achaiós Transliteration B: Achaios Transliteration C: Achaios Beta Code: *)axaio/s

English (LSJ)

ά, όν,

   A Achaean, Hom., etc.: hence as Subst.,    1 Ἀχαιοί, οἱ, the Achaeans, in Hom. for the Greeks generally, Il.2.235, etc.    2 Ἀχαΐα, ἡ, Achaia in Peloponnese, Th., etc.; under the Romans, the prouince of Greece.

Greek (Liddell-Scott)

Ἀχαιός: -ά, -όν, ὁ ἐξ Ἀχαίας, Λατ. Achivus, Ὅμ., κλ.· ἐντεῦθεν ὡς οὐσιαστ., 1) Ἀχαιοί, οἱ παρ’ Ὁμ. ἀντὶ τοῦ Ἕλληνες ἐν γένει, κυρίως δὲ Σπαρτιᾶται καὶ Ἀργεῖοι, Παυσ. 7. 1. 2) Ἀχαΐα, ἡ, ἐν Πελοποννήσῳ, Θουκ. κλ., ἀλλλ’ ὑπὸ τοὺς Ρωμαίους περιελάμβανεν ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα, πλὴν τῆς Θεσσαλίας.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
d’Achaïe, achéen ; οἱ Ἀχαιοί les Achéens, peuple dont divers groupes habitaient la Thessalie, le Péloponnèse, les îles de Crète et d’Ithaque, et dont le nom désigne, dans Homère et Hésiode, toutes les populations de race grecque ; fém. αἱ Ἀχαιαί Achéennes, femmes grecques.
Étymologie: DELG beaucoup d’hypothèses, mais rien de sûr.

English (Slater)

ᾰχαιός
   1 Achaean ἐὼν δ' ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μ ἀνὴρ Ἰονίας ὑπὲρ ἁλὸς οἰκέων (i. e. an Achaean from Epirus: Ἀχαιοὶ γὰρ οἱ ἀπὸ τῆς Θεσσαλίας ταχθέντες ὑπὸ Νεοπτολέμῳ ἀπεπλάγχθησαν εἰς τὴν Μολοσσίαν καὶ κατῴκησαν εἰς τὴν Ἤπειρον Σ.) (N. 7.64) Κλείτωρ καὶ Τεγέα καὶ Ἀχαιῶν ὑψίβατοι πόλιες i. e. of Arkadia (N. 10.47) Τυνδαρίδας δ' ἐν Ἀχαιοῖς ὑψίπεδον Θεράπνας οἰκέων ἕδος i. e. in Sparta (I. 1.31) Πρωτεσίλα, τὸ τεὸν δ' ἀνδρῶν Ἀχαιῶν ἐν Θυλάκᾳ τέμενος συμβάλλομαι in Phthiotis in Thessaly (I. 1.58) παῖδα ποντίας Θέτιος βιατάν, πιστὸν ἕρκος Ἀχαιῶν i. e. of the Greeks at Troy (Pae. 6.85) test. dub., v. fr. 259.

Spanish (DGE)

-ά, -όν
I adj.
1 ét. aqueo, de Acaya por ext. griego ἀνήρ Il.3.167, Stesich.45.2.4, A.Th.324, Pi.N.7.64, ἥρωες Il.15.219, Φθιῶται Scyl.Per.63, Str.8.7.1, D.S.11.3.
2 epít. de Deméter en el Ática, Orio p.185.
II subst.
1 (οἱ) Ἀχαιοί los aqueos, e.d., los griegos por op. a los troyanos, lidios, etc. Il.1.17, 2.684, Od.21.428, Hes.Op.651, A.A.109, S.Ai.573, E.Hec.35, Ibyc.1a.31, Tim.15.236, Pl.Lg.682d, Str.1.3.21, Polyaen.1.proem.12, Nonn.D.1.385, fem. (αἱ) Ἀχαιαί Od.2.119, 19.542, Ἀχαιῶν σύλλογος tít. de una tragedia de Sófocles, S.Fr.142-148
los aqueos como grupo dominante en Ítaca Od.1.90, en Argos Od.15.274, uno de los grupos de población en Creta Od.19.175
los aqueos del Peloponeso, Hes.Fr.204.47, Hdt.1.145, 9.26, Th.1.111, X.HG 1.2.18, D.17.10, de la Ftiótide en Tesalia, Hdt.7.132, Scymn.605, Th.8.3, Str.8.5.4, 9.5.9, Plu.Flam.10, Per.17, de Laconia, Paus.3.22.9
los miembros de la Liga Aquea, Plb.2.37.1, Str.8.7.3, Plu.Phil.2, Arat.23, App.Mac.7, Paus.7.8.3
colonos en Italia, Str.6.1.11.
2 pueblo caucásico que habitaba la costa norte del Ponto Euxino, Scyl.Per.75, Str.2.5.31, 9.2.42, D.S.20.25, App.Mith.67, D.H.1.89, Arr.Peripl.M.Eux.18.3, Ptol.Geog.5.8.13.
3 Ἀχαιῶν ἀκτή Costa de los Aqueos lugar en el norte de Chipre, cerca del actual Cabo Plakoti, Str.14.6.3, Stadias.186, Ptol.Geog.5.13.4.
4 Ἀχαιῶν λιμήν Puerto de los Aqueos lugar en la Tróade, cerca del cabo Sigeo, Str.13.1.31, Arr.An.1.11.6, App.Syr.23, Plu.Luc.12
en Eolia, cerca de Mirina, Scyl.Per.98, Str.13.3.5
en Corona, Mesenia, Paus.4.34.6. < Ἀχαιός ἄχαιος > Ἀχαιός, -οῦ, ὁ
Aqueo
1 mit. hijo de Juto y Créusa, padre del linaje aqueo, Hdt.2.98, E.Io 64, Str.8.7.1, Plb.39.3.10, Apollod.1.7.3, Paus.7.1.2, St.Byz.s.u. Ἑλλάς, hijo de Posidón y Larisa según D.H.1.17.
2 poeta trágico de Eretria del s. V a.C., Ath.270e, Achae., I.
3 hijo de Andrómaco, cuya hermana Laodica era la esposa de Seleuco II, Plb.4.51.1, 8.22.11, Polyaen.4.17, Str.13.4.2.
4 ‘el joven’, poeta trágico siracusano de época alejandrina, Sud.s.u.
5 un juez de Palestina, Eus.HE 7.15.3.
6 otro n. de Frinondas, prototipo del truhán, Suet.Blasph.88. • DMic.: a-ka-wo.

Greek Monotonic

Ἀχαιός: -ά, -όν, ο Αχαιός, Λατ. Achivus, σε Όμηρ.· Ἀχαιοί, οἱ, οι Αχαιοί ή οι Έλληνες γενικά, στον ίδ.· Ἀχαΐα, , η Αχαΐα στην Πελοπόννησο, σε Θουκ.

Russian (Dvoretsky)

Ἀχαιός: I 3 (ᾰχ) досл. ахейский, перен. (обще)греческий Hom., Pind., Diod., Plut.
II ὁ Ахей (миф. родоначальник ахейцев) Eur.