κενοτάφιον

English (LSJ)

τό,

   A empty tomb, cenotaph, X.An.6.4.9, Plu.2.870e, App.Mith.96, CIG4340d, 4340e (Attalia); also Adj., κενοτάφιος οἶκος Plu.2.349b (s.v.l.).    II image, = Heb. tèraphim, LXX 1 Ki.19.13.

German (Pape)

[Seite 1417] τό, ein leeres Grabmal, Ehrengrabmal für Einen in der Fremde Gestorbenen, dessen Leichnam man nicht aufgefunden hat, Plut. de Her. mal. 39 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

κενοτάφιον: τό, τάφος κενὸς νεκροῦ, τάφος μὴ περιέχων ἔνδον νεκρόν, Ξεν. Ἀν. 6. 4, 9, Πλούτ. 2. 349Β, 870Ε, Ἀππ. Μιθρ. 96, Συλλ. Ἐπιγρ. (προσθῆκαι) 4340d, e· - ὡσαύτως, κενοτάφιος οἶκος τῶν ἐκλελοιπότων Πλούτ. 2. 349Β. ΙΙ. παρὰ τοῖς Ἑβδ. (Α΄ Βασ. ΙΘ΄, 13), εἴδωλον.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
cénotaphe (propr. tombeau vide).
Étymologie: κενός, τάφος.

Greek Monotonic

κενοτάφιον: τό (τάφος), άδειος τάφος, κενοτάφιο, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

κενοτάφιον: (ᾰ) τό кенотаф(ий) (гробница-памятник, воздвигавшаяся тому, чье тело не было найдено) Xen., Plut.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κενοτάφιον -ου, τό [κενός, τάφος] cenotaaf, leeg graf.