ἔρα

English (LSJ)

ἡ,

   A earth, Erot.s.v. ἕρπει, Sch.Il.Oxy.221x28, EM369.24 Hsch. (also expld. as, = κοιλία), cf. Str.16.4.27:—Adv. ἔραζε, Dor. ἔρασδε, to earth, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε Od.15.527 ; ἀπὸ δ' εἴδατα χεῦεν ἔ. 22.85, cf. Hes.Op.421,473 ; so νιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔ. Il.12.156 ; οὑμὸς δὲ πότμος..κυρῶν ἄνω ἔ. πίπτει A.Fr.159 ; ὄρπακες βραβύλοισι καταβρίθοντες ἔρασδε Theoc.7.146 ; on the ground, θάλλειν Mosch.2.66.

German (Pape)

[Seite 1016] terra, Erde, als Stammform von dem Folgenden, vgl. Schol. Il. 1, 4, von ἔνεροι, wenigstens bei den Alten, u. von ἔρημοι u. ä. angenommen.

Greek (Liddell-Scott)

ἔρα: ἡ τὸ Λατ. terra, γῆ, μόνον παρὰ Γραμμ.: ἐντεῦθεν Ἐπίρρ. ἔραζε, εἰς τὴν γῆν, ἐπὶ τῆς γῆς, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε Ὀδ. Ο. 527· ἀπό δ’ εἴδατα χεῦεν ἔρ. Χ. 85, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 419. 471· οὕτω, νιφάδες δ’ ὥς πῖπτον ἔρ. Ἰλ. Μ. 156· οὑμὸς δὲ πότμος… κυρῶν ἄνω ἔρ. πίπτει Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 155· βραβύλοισι καταβρίθοντες ἔρασδε Θεόκρ. 7. 146· ἐπὶ τοῦ ἐδάφους, θάλλειν Μόσχ. 2. 66.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
terre.
Étymologie: DELG cf. all. Erde.

Greek Monotonic

ἔρα: ἡ, το Λατ. terra, γη· απ' όπου, επίρρ., ἔραζε, στη γη, στο έδαφος, σε Όμηρ.· Δωρ. ἔρασδε, σε Θεόκρ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: earth, by Erot., Str. a. o. explained with γῆ, in ἔραζε, Dor. ἔρασδε on the earth (Il.); here ἔρας γῆς H.
Compounds: The word is further supposed in compounds, e. g. as 2. member in πολύ-ηρος πολυάρουρος, πλούσιος H., as 1. member in ἐρεσι-μήτρην την γεωμετρίαν H.; on the last Hoffmann Festschr. Bezzenberger 82ff., who wants to read H. ἔρας γῆ and takes the word as neutr.; ἔραζε then from *ἔρασ-δε.
Derivatives: ἐράναι βωμοί H. (Schwyzer 489; very doubtful); denomin. verb in ἀπ-εράω (s. v.) a. o. - Cf. also on ἔνεροι.
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [332] *h₁er- earth
Etymology: A general resemblance show a few Germanic and Celtic expressions for earth etc.: OHG ero earth, ONord. jǫrvi sand(bank), Welsh erw field, all with u̯-suffix (old u-stem?); Goth. airÞa, ONord. jǫrđ, MIr. ert earth; all with t-suffix; unclear is Arm. erkir earth. - See Specht Ursprung 22; s. also Fraenkel Glotta 35, 79, Chantraine Gramm. hom. 1, 247 w. n. 2. Further Pok. 332.